(تصاویر) عجیب‌ترین گورستان‌های جهان؛ از رستوران تا درخت!
تاریخ انتشار: ۱۴ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۴۴۴۱۴
موضوع مرگ به خودی خودش مسئله‌ای رازآلود است که از جهات متعددی ذهن انسان‌ها را در سراسر تاریخ به خودش مشغول کرده است. پس شاید عجیب نباشد که در بعضی از نقاط دنیا شاهد رسوماتی شگفت‌انگیز در رابطه با این موضوع باشیم.
به گزارش فرادید، نمونه‌ای از این رسومات، مکان‌های عجیب و غریبی است که بعضی از مردم مرده‌هایشان را در آن‌ها دفن می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
رستوران نیولاکی هند، معنای جدیدی به «محل غذا خوردن» داده است! مالک این رستوران، کریشنان کوتی پس از خرید زمینی که قرار بود رستوران در آن ساخته شود، متوجه شد این قطعه زمین در واقع یک گورستان است.
کوتی بدون اینکه دلسرد شود، مشکل را به روش خودش حل کرد و رستوران را اطراف سنگ قبر‌ها ساخت و آن را به نقطه قوت و عامل جذب مشتری برای رستوران خود تبدیل کرد. تابوت‌های سنگی سبز رنگ را می‌توان در پشت یک حصار کوچک سفید دید. به نظر می‌رسد که مشتریان رستوران به قبر‌ها اهمیت نمی‌دهند. از قرار معلوم وجود قبر‌ها باعث افزایش فروش و جذب مشتری هم شده است.
مردم توراجا در اندونزی به خاطر تشریفات پیچیده‌ی تشییع جنازه‌شان معروف هستند. مراسم تشییع جنازه‌ی آن‌ها معمولاً شامل رژه مومیایی‌ها و قبر‌هایی می‌شود که در کنار صخره ساخته می‌شوند، اما یکی از جنبه‌های عجیب سنت‌های آن‌ها، قبر کودکان و نوزادان است. هنگامی که کودکی جانش را از دست می‌داد، مردم توراجا جسد کوچک کودک را درون حفره‌ی یک درخت دفن می‌کردند و یک درب چوبی روی محل دفن تعبیه می‌کردند.
در محل تلاقی سنت‌های مذهبی ارتدکس روسی و مراسم تدفین بومیان آلاسکا، خانه‌های ارواح مدفون قرار دارند؛ این گور‌های شبیه به خانه، در محوطۀ خارج از کلیسای ارتدکس سنت نیکلاس در اکلوتنای آلاسکا واقع شده‌اند.
بعضی از ساکنان این منطقه وقتی کسی می‌میرد، بدن او را دفن می‌کنند و روی قبر پتو می‌گذارند. پس از مدتی که پتو آنجا می‌ماند، خانه‌ای چوبی به اندازه یک خانه عروسکی بزرگ را روی قبر می‌گذارند و آن را رنگ‌آمیزی می‌کنند. برخلاف مکان‌های تدفین سنتی‌تر، خانه‌های کوچک نگهداری یا بازسازی نمی‌شوند. این خانه‌های کوچک به مرور در اثر زوال با زمین یکی می‌شوند و این زوال بخشی از سنت تدفین است.
دفن شدن در گورستان سن کاتالدو چندان عجیب به نظر نمی‌رسید اگر مکان‌های دفن آن، جعبه‌های فوق مدرن نبود. این گورستان که سال ۱۹۷۲ توسط معماری به نام آلدو روسی در قالب یک طرح مفهومی ساخته شد، واقعا چشمگیر و درخور توجه است.
می‌توان گفت این گور به وضوح به شکل یک مکعب نارنجی روشن است که هیچ چیزی قسمت بیرونی آن را مزین نکرده است، جز شبکه‌ای از پنجره‌های مربعی درست در جایی که مرده دفن شده است. خود روسی در سال ۱۹۷۶ درگذشت، اما طرح او برنده شماری از جوایز طراحی شد؛ البته هنوز هیچ جسدی در آن دفن نشده است.
اگر هنگام برخاستن یا فرود هواپیما در فرودگاه ساوانا جورجیا از پنجره هواپیمای خود به بیرون نگاه کنید، شاید بتوانید دو مستطیل بتنی را ببینید که به صورت کج در باند فرودگاه هستند. این‌ها در واقع سنگ قبر‌های ریچارد و کاترین داتسون هستند؛ زوجی که بازماندگان آن‌ها حاضر نشدند با جابجا شدن قبرشان بخاطر عبور فرودگاه از روی آن‌ها موافقت کنند.
بیشتر اجساد اطراف داتسون‌ها با عملی شدن پروژه‌ی گسترش فرودگاه به بیرون منتقل شدند. اما بازماندگان خانواده‌ی داتسون معتقد بودند ریچارد و کاترین، که برای خرید و حفظ این زمین تلاش کرده بودند، راضی نیستند از این مکان به جای دیگری برنده شوند.
این گورستان در واقع یک گورستان نسبتاً عادی است جز این که قبر‌های آن به چشم نمی‌آیند. این گورستان در فرانسه، اجساد ۹۴ سرباز آمریکایی را در خود جای داده است که در طول جنگ جهانی اول و دوم به جنایات بزرگی محکوم شده‌اند. همه این سرباز‌های مجرم اعدام شدند و در قبر‌های کوچکی که تنها با یک شماره و بدون نام علامت‌گذاری شده بود، دفن شدند.
خود قبر‌ها پشت پرچین‌های بلند پنهان هستند و فقط از طریق دفتر سرایداری قابل دسترسی هستند. به اهتزاز درآوردن پرچم بر فراز قبر‌های آن‌ها نیز ممنوع است. سرنوشت افراد مدفون در این گورستان این است که از یاد بروند.
منبع: فرارو
کلیدواژه: گورستان قیمت طلا و ارز قیمت موبایل ی آن ها قبر ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۴۴۴۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اجساد عجیبی که طبیعت آن‌ها را پس می‌زند! (+عکس)
در شهر سن برناردو پدیده‌ای موجب شگفتی کارشناسان و مردم آن منطقه شده‌است؛ اجسادی که فرایند تجزیه آن‌ها مختل شده‌است.
به گزارش خبرآنلاین، در تصویری که در ادامه آمده است، کلووینسریس بجارانو را می‌بینید، زنی که مقابل یک جعبه شیشه‌ای زانو زده است تا جسد سنگ‌شده مادرش که ۳۰ سال پیش مرده است را ببیند.
زنی که ساتورنینا تورس د بجارانو نام داشته است، با همان لباس طرح رز و پیراهن پشمی سبزی که در آن دفن شده بود و یک گل میخک قرمز مصنوعی در دستانش در زمان خشک شده است.
بجارانو ۶۳ ساله در آخرین محل استراحت مادرش در موزه‌ای که جسد او و ۱۳ تن دیگر از شهر سن برناردو را به نمایش گذاشته بود، به خبرگزاری فرانسه گفت: «او هنوز صورت کوچک قهوه‌ای گرد و موهایش را دارد و به طور مرموزی پس از مرگ مومیایی شده است.»
این تنها مورد نبود؛ ده‌ها جسد مومیایی شده از سال ۱۹۶۳ تا به امروز، به این شکل یافت شده‌اند. روسیو ورگارا، راهنمای موزه، می‌گوید: «وقتی این اتفاقات رخ داد، برای مردم کمی غیرقابل باور به نظر می‌رسید؛ آن‌ها فکر می‌کردند که این‌ها رویداد‌هایی ماوراء‌الطبیعه هستند.»
او به خبرگزاری فرانسه گفت: «با گذشت زمان، یافتن اجساد در این وضعیت بیشتر و بیشتر شد. حتی برخی از آن‌ها هنوز چشمان خود را داشتند، عضوی که معمولاً سریع تجزیه می‌شود.»
در اواخر دهه ۱۹۸۰، هر سال حدود ۵۰ مومیایی در مقبره پیدا می‌شد، اما این میزان به تعداد انگشت شماری در سال کاهش یافته است.
پاداش پس از مرگ؟به گفته ورگارا، با وجود تلاش‌های متعدد کارشناسان برای توضیح این پدیده، که در کشور‌هایی مانند مکزیک و ایتالیا نیز مشاهده شده است، دلیل مومیایی‌سازی خود به خود در سن برناردو هرگز مشخص نشده است.
ورگارا گفت: «برخی از مردم محلی «بر این باورند که این فرآیند (مومیایی کردن) به این دلیل است که فرد خیلی خوب بوده است و این یک پاداش پس از مرگ است. دیگرانی هستند که این را یک مجازات می‌دانند.»
تعدادی از مردم نیز بر این باورند که این اتفاق به دلیل رژیم غذایی سالم ساکنان سان برناردو و شیوه زندگی فعال و کشاورزی آن‌ها است. اما این گفته در خصوص تمام اجساد صدق نمی‌کند؛ یکی از مومیایی‌ها متعلق به خورخه آرماندو کروز است که بیشتر عمر خود را در شهر بزرگ بوگوتا گذراند و برای مرگ به زادگاهش بازگشت.
هیچ الگوی مشخصی برای مومیایی‌سازی‌ها وجود ندارد؛ کسانی که درگیر این فرایند هستند، در سنین مختلف بوده‌اند و هیچ جنسیت یا نوع بدن خاصی غالب نیست. ورگارا گفت هیچ بخش خاصی از این گورستان وجود ندارد که مومیایی‌های بیشتری نسبت به بقیه داشته باشد. بسیاری معتقدند که پاسخ باید در خزانه‌های دفن باشد.
اولین مومیایی‌ها در سن برناردو تنها پس از افتتاح این گورستان که هیچ گور زیرزمینی ندارد، پیدا شد. ورگارا گفت، قبل از دهه ۱۹۶۰، این شهر دارای دو محل دفن بود که حتی یک مورد مومیایی شناخته شده نداشت. او افزود که آب و هوای این منطقه مرطوب است که معمولاً به تجزیه کمک می‌کند نه اینکه مانع آن شود.
دانیلا بتانکور، انسان شناس از دانشگاه ملی کلمبیا، گفت که این پدیده می‌تواند به دلیل قرار گرفتن این گورستان در یک شیب تند کوه باشد.
بتانکور به خبرگزاری فرانسه گفت که این فرضیه هنوز نیاز به آزمایش دارد. مطالعه‌ای درباره آنچه اتفاق می‌افتد و شرایط خاصی که باعث می‌شود مردم مومیایی شوند، وجود ندارد. بستگان اجساد مومیایی شده باید اجازه نمایش آن‌ها را در موزه بدهند.»
کانال عصر ایران در تلگرام
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند